Hurricane Gonzalo overleefd!!
Blijf op de hoogte en volg Anne
17 Oktober 2014 | Nederland, Sint Maarten
Haaaa!
Inmiddels ben ik weer een paar weken verder, weken waarin ik ervaringen opgedaan heb die ik nooit meer vergeet!
Na een drukke, maar ook leuke week FCCA op de haven ZONDER weekend te hebben gehad, heb ik afgelopen weekend toch lekker genoten. Het was een weekend zoals alle andere weekenden, met volop feest, twee barbecues en natuurlijk strand!
We kregen wel te horen dat er een storm verwacht werd, genaamd Gonzalo. Het zou waarschijnlijk niet veel voorstellen maar we besloten voor de zekerheid toch maar alle stoelen en parasols uit de tuin te halen.
De volgende ochtend regende het best hard en het waaide flink maar het leek allemaal erg mee te vallen. Een paar studenten uit het huis mochten al thuis blijven van stage maar ik zag geen reden om niet te gaan. Er was alleen een lek in de keuken maar hier hadden we emmers onder gezet.
Eenmaal op stage aangekomen werd me al snel verteld dat ik snel weer naar huis mocht, heel veel medewerkers waren niet eens gekomen. Ik dacht echt, wat een klets, het zonnetje scheen gewoon! Voor de zekerheid zijn we op de terugweg wel maar vast wat boodschappen gaan doen.
Toen we thuis waren en het steeds harder begon te waaien leek het ons wel gaaf om naar het strand te gaan, de golven waren namelijk megaaa hoog! Een paar jongens gingen zwemmen maar dat leek me niet zo’n slim plan. Al kreeg ik wel de kriebels want het zag er heel gaaf uit! Uiteindelijk kwamen we thuis en was iedereen erg ongerust, het scheen namelijk erg gevaarlijk te zijn. Maargoed, we hadden het overleefd en waren weer een gave ervaring rijker!
Vanaf ongeveer 16.00 begon het echt te stormen en de dakgoot was er ondertussen al afgevallen. Daphne en ik moesten deze avond voor het eten zorgen en omdat we bang waren dat de stroom uit zou vallen en het hier erg vroeg donker wordt begonnen we al vroeg met koken. Tijdens het koken begon het steeds harder te stormen en inmiddels was bekend dat de storm een orkaan zou gaan worden. De eerste studenten kwamen er dan ook achter dat hun kamers niet bestand waren tegen de storm en zij konden dus ook al beginnen met dweilen. De luiken die bevestigd zijn voor stormen etc waren er bij een aantal namelijk afgevlogen. Ondertussen was een van de jongens de benedenverdieping gaan controleren, dit is de verdieping waar ik slaap. Maar om daar te komen moet je naar buiten. Toen hij beneden was begaf de eerste palmboom het. Hij kon niet meer naar boven omdat dit gewoon te gevaarlijk was. Na een tijdje zag hij een moment dat hij toch weer naar boven kon. Daarna hebben ‘rustig’ gegeten, het ging er buiten namelijk heftig aan toe. Maargoed, we mochten niet klagen, we hadden immers nog elektriciteit! Maar dit was niet voor lange duur, om ongeveer 19.00 viel de stroom dus toch uit. Maaaar we waren voorbereid, een heleboel kaarsjes maakte het toch nog een beetje gezellig. Al waren we erg bang omdat we de hele tijd knallen hoorde van dingen die tegen het huis vlogen. Toen we ineens een enorme knal hoorde bleek nog een van de ramen zijn bescherming tegen de storm verloren te zijn. Het was gewoon gevaarlijk om in die kamer te zijn, het waaide er zo ontzettend hard! Maargoed, we waren met zijn alle, dit maakte alles wat minder eng! Rond half 10 leek het minder te worden, we hebben een tijdje buiten gestaan om te kijken en uiteindelijk zijn we allemaal naar bed gegaan. Ofja niet allemaal, het bed van één van de jongens was helemaal nat dus hij heeft de nacht op de bank doorgebracht.
De volgende ochtend werd ik om half 7 weer wakker en ben meteen buiten gaan kijken. Over de hele weg waren bomen omgevallen. Onze tuin had drie leuke bomen, namelijk één bananenboom en twee palmbomen maar deze hebben het helaas niet na kunnen vertellen. Ook de rest van de tuin was één grote ravage en bijna alle kleppen voor de ramen waren eraf gevallen. Daarnaast hebben we vanaf nu een groter uitzicht, de bomen zijn namelijk een stuk kaler.. Toen ik de schade bekeken had bedacht ik me maar eens lekker te gaan douche, maar FUCKKKK na tien keer draaien kwam ik tot de conclusie dat er echt geen water uit zou gaan komen!!!!
Ik heb mijn stagebegeleider gebeld en hij zei dat ik vandaag maar lekker thuis moest blijven. Hij zou de schade van de haven bekijken en ik moest thuis maar op gaan ruimen.
Niemand hoefde naar stage, dus we zijn vroeg begonnen met opruimen. De mariniers zijn ook nog gekomen om de palmbomen aan de kant te leggen.
Na het opruimen hadden we wel een lekkere Subway verdiend en daarna zijn we nog rond gaan rijden. Ik keek mijn ogen uit, het o zo mooie St. Maarten was in één klap stukke minder mooi! De wegen waren heel slecht, er lagen heel veel stenen en takken op en veel schepen lagen helemaal scheef op het water of tegen de rotsen aan. We hadden ook gehoord dat een vliegtuig bij Billabong terecht was gekomen, hiervoor moest hij over een hek heen… Heel raar dus! Verder hadden veel mensen afscheid moeten nemen van het dak van hun huis en konden ook veel mensen pootje baden in hun eigen woonkamer. Laten we het maar niet gaan hebben over al het puin overal van verwoeste natuur en huisjes.
Het was inmiddels avond en nog steeds hadden we geen water! Ik had ondertussen al bijna twee dagen niet gedouched dus ik kon wel een douche gebruiken. Gelukkig hebben we een vriendin die in een hotel in Maho woont waar wel water was, dus hebben we daar gelukkig mogen douche.
De volgende ochtend maakte ik natuurlijk meteen een sprintje naar de kraan, maar nee hoor, GEEN WATER. Daarna ging ik naar stage. Toen ik daar aankwam was ik even in shock. De haven ziet er altijd heel netjes uit, maar hier was niks meer van over. Bankjes waren omgevallen, lantaarnpalen lagen om, palmbomen die een week geleden voor FCCA geplaatst waren lagen op de grond, luifels waren kapot, het hele terrein lag vol met palmbladeren en zo kan ik nog wel even doorgaan. Dit had ik echt niet verwacht! Toen ik daarna naar de wc wilde op kantoor was dit ook een mislukte poging. Iemand had de raampjes open laten staan waardoor de wc’s er op zijn zachtst gezegd niet echt lekker meer uitzagen. Deze dag hebben alle medewerkers dus hun uiterste best moeten doen om de ravage op te ruimen. Inmiddels ziet het er stukke beter uit en willen ze dit weekend zelfs weer open!
Toen ik na deze eerste stagedag thuiskwam kon mijn dag niet meer stuk, WATER!!!!
Heel veel mensen hebben nog erg veel schade, maar iedereen werkt hard om dit op te knappen. Ik kan wel zeggen dat ik een hele ervaring rijker ben. Je beseft je eigenlijk pas wat je allemaal hebt als het er niet meer is, en nu ga je dit dan ook erg waarderen.
Ik ga nu maar weer stoppen met mijn verhaal. Ik heb een hoop proberen te vertellen , hoe we de orkaan echt ervaren hebben is eigenlijk niet te beschrijven. Nu kijk ik weer erg uit naar het weekend. Weer lekker feesten en genieten! En zondag natuurlijk mama, Rosanne en Ron opwachten bij het vliegveld!!!!!!!!! Ik heb er erg veel zin in hun weer te zien, ik moet alleen nog even vrij regelen….
Tot snel!
Inmiddels ben ik weer een paar weken verder, weken waarin ik ervaringen opgedaan heb die ik nooit meer vergeet!
Na een drukke, maar ook leuke week FCCA op de haven ZONDER weekend te hebben gehad, heb ik afgelopen weekend toch lekker genoten. Het was een weekend zoals alle andere weekenden, met volop feest, twee barbecues en natuurlijk strand!
We kregen wel te horen dat er een storm verwacht werd, genaamd Gonzalo. Het zou waarschijnlijk niet veel voorstellen maar we besloten voor de zekerheid toch maar alle stoelen en parasols uit de tuin te halen.
De volgende ochtend regende het best hard en het waaide flink maar het leek allemaal erg mee te vallen. Een paar studenten uit het huis mochten al thuis blijven van stage maar ik zag geen reden om niet te gaan. Er was alleen een lek in de keuken maar hier hadden we emmers onder gezet.
Eenmaal op stage aangekomen werd me al snel verteld dat ik snel weer naar huis mocht, heel veel medewerkers waren niet eens gekomen. Ik dacht echt, wat een klets, het zonnetje scheen gewoon! Voor de zekerheid zijn we op de terugweg wel maar vast wat boodschappen gaan doen.
Toen we thuis waren en het steeds harder begon te waaien leek het ons wel gaaf om naar het strand te gaan, de golven waren namelijk megaaa hoog! Een paar jongens gingen zwemmen maar dat leek me niet zo’n slim plan. Al kreeg ik wel de kriebels want het zag er heel gaaf uit! Uiteindelijk kwamen we thuis en was iedereen erg ongerust, het scheen namelijk erg gevaarlijk te zijn. Maargoed, we hadden het overleefd en waren weer een gave ervaring rijker!
Vanaf ongeveer 16.00 begon het echt te stormen en de dakgoot was er ondertussen al afgevallen. Daphne en ik moesten deze avond voor het eten zorgen en omdat we bang waren dat de stroom uit zou vallen en het hier erg vroeg donker wordt begonnen we al vroeg met koken. Tijdens het koken begon het steeds harder te stormen en inmiddels was bekend dat de storm een orkaan zou gaan worden. De eerste studenten kwamen er dan ook achter dat hun kamers niet bestand waren tegen de storm en zij konden dus ook al beginnen met dweilen. De luiken die bevestigd zijn voor stormen etc waren er bij een aantal namelijk afgevlogen. Ondertussen was een van de jongens de benedenverdieping gaan controleren, dit is de verdieping waar ik slaap. Maar om daar te komen moet je naar buiten. Toen hij beneden was begaf de eerste palmboom het. Hij kon niet meer naar boven omdat dit gewoon te gevaarlijk was. Na een tijdje zag hij een moment dat hij toch weer naar boven kon. Daarna hebben ‘rustig’ gegeten, het ging er buiten namelijk heftig aan toe. Maargoed, we mochten niet klagen, we hadden immers nog elektriciteit! Maar dit was niet voor lange duur, om ongeveer 19.00 viel de stroom dus toch uit. Maaaar we waren voorbereid, een heleboel kaarsjes maakte het toch nog een beetje gezellig. Al waren we erg bang omdat we de hele tijd knallen hoorde van dingen die tegen het huis vlogen. Toen we ineens een enorme knal hoorde bleek nog een van de ramen zijn bescherming tegen de storm verloren te zijn. Het was gewoon gevaarlijk om in die kamer te zijn, het waaide er zo ontzettend hard! Maargoed, we waren met zijn alle, dit maakte alles wat minder eng! Rond half 10 leek het minder te worden, we hebben een tijdje buiten gestaan om te kijken en uiteindelijk zijn we allemaal naar bed gegaan. Ofja niet allemaal, het bed van één van de jongens was helemaal nat dus hij heeft de nacht op de bank doorgebracht.
De volgende ochtend werd ik om half 7 weer wakker en ben meteen buiten gaan kijken. Over de hele weg waren bomen omgevallen. Onze tuin had drie leuke bomen, namelijk één bananenboom en twee palmbomen maar deze hebben het helaas niet na kunnen vertellen. Ook de rest van de tuin was één grote ravage en bijna alle kleppen voor de ramen waren eraf gevallen. Daarnaast hebben we vanaf nu een groter uitzicht, de bomen zijn namelijk een stuk kaler.. Toen ik de schade bekeken had bedacht ik me maar eens lekker te gaan douche, maar FUCKKKK na tien keer draaien kwam ik tot de conclusie dat er echt geen water uit zou gaan komen!!!!
Ik heb mijn stagebegeleider gebeld en hij zei dat ik vandaag maar lekker thuis moest blijven. Hij zou de schade van de haven bekijken en ik moest thuis maar op gaan ruimen.
Niemand hoefde naar stage, dus we zijn vroeg begonnen met opruimen. De mariniers zijn ook nog gekomen om de palmbomen aan de kant te leggen.
Na het opruimen hadden we wel een lekkere Subway verdiend en daarna zijn we nog rond gaan rijden. Ik keek mijn ogen uit, het o zo mooie St. Maarten was in één klap stukke minder mooi! De wegen waren heel slecht, er lagen heel veel stenen en takken op en veel schepen lagen helemaal scheef op het water of tegen de rotsen aan. We hadden ook gehoord dat een vliegtuig bij Billabong terecht was gekomen, hiervoor moest hij over een hek heen… Heel raar dus! Verder hadden veel mensen afscheid moeten nemen van het dak van hun huis en konden ook veel mensen pootje baden in hun eigen woonkamer. Laten we het maar niet gaan hebben over al het puin overal van verwoeste natuur en huisjes.
Het was inmiddels avond en nog steeds hadden we geen water! Ik had ondertussen al bijna twee dagen niet gedouched dus ik kon wel een douche gebruiken. Gelukkig hebben we een vriendin die in een hotel in Maho woont waar wel water was, dus hebben we daar gelukkig mogen douche.
De volgende ochtend maakte ik natuurlijk meteen een sprintje naar de kraan, maar nee hoor, GEEN WATER. Daarna ging ik naar stage. Toen ik daar aankwam was ik even in shock. De haven ziet er altijd heel netjes uit, maar hier was niks meer van over. Bankjes waren omgevallen, lantaarnpalen lagen om, palmbomen die een week geleden voor FCCA geplaatst waren lagen op de grond, luifels waren kapot, het hele terrein lag vol met palmbladeren en zo kan ik nog wel even doorgaan. Dit had ik echt niet verwacht! Toen ik daarna naar de wc wilde op kantoor was dit ook een mislukte poging. Iemand had de raampjes open laten staan waardoor de wc’s er op zijn zachtst gezegd niet echt lekker meer uitzagen. Deze dag hebben alle medewerkers dus hun uiterste best moeten doen om de ravage op te ruimen. Inmiddels ziet het er stukke beter uit en willen ze dit weekend zelfs weer open!
Toen ik na deze eerste stagedag thuiskwam kon mijn dag niet meer stuk, WATER!!!!
Heel veel mensen hebben nog erg veel schade, maar iedereen werkt hard om dit op te knappen. Ik kan wel zeggen dat ik een hele ervaring rijker ben. Je beseft je eigenlijk pas wat je allemaal hebt als het er niet meer is, en nu ga je dit dan ook erg waarderen.
Ik ga nu maar weer stoppen met mijn verhaal. Ik heb een hoop proberen te vertellen , hoe we de orkaan echt ervaren hebben is eigenlijk niet te beschrijven. Nu kijk ik weer erg uit naar het weekend. Weer lekker feesten en genieten! En zondag natuurlijk mama, Rosanne en Ron opwachten bij het vliegveld!!!!!!!!! Ik heb er erg veel zin in hun weer te zien, ik moet alleen nog even vrij regelen….
Tot snel!
-
17 Oktober 2014 - 07:33
Henk Oomen:
anne
toch een mooi en spannend verhaal
ook dat heb je mee gemaakt kun je later toch aan terug
denken. wij kunnen alleen maar denken wat is een orkaan.
anne geniet de rest van je stage. en dit weekend veel plezier met
je familie die aan komen gr henk en nel -
17 Oktober 2014 - 08:49
Ellen:
Annie Annie toch, wat heb je toch weer allemaal meegemaakt.
Mij heb je trouwens ook heel de nacht wakker gehouden.
Wij hebben er ontzettend veel zin in om die kant op te komen. Ik heb
een koffer vol met spullen voor jou klaar liggen.
Nu maar hopen dat alles weer een beetje opgeruimd is en er
voorlopig geen orkaan meer die kant op komt.
Tot snel !!! xxxxxxx -
17 Oktober 2014 - 10:12
Leonora:
Nou gelukkig alles weer opgeruimd!!!
Veel plezier met zijn alle, maak er een mooie tijd van. -
17 Oktober 2014 - 10:13
Annie Op T Hoog :
Hoi Anne.
Wat een verhaal wat je allemaal meemaakt op je stage.
Gelukkig kan je het nog na vertellen.
Geniet er toch maar lekker van.
En een heel fijne week gewenst met je Familie,dat kan je nu
wel gebruiken.
Veel Liefs Ad & Annie.xxx☀️ -
17 Oktober 2014 - 11:43
Marijke:
Hoi anne
wat een avontuur zeg je hebt het mooi verwoord zeg spannend om het
Te lezen ja dit maak je in Nederland niet mee
gelukkig is het goef afgelopen
verder wens ik jou met je familie een mooie tijd toe
maar dat gaat jou wel lukken na zo'n avontuur
liefs marijke -
17 Oktober 2014 - 19:35
Lieke:
Nou Anne je kunt niet zeggen dat het saai is op Sint-Maarten. Je maakt een hoop mee en weet het weer mooi te vertellen. Veel plezier met jullie mam, Roseanne en Ron volgende week. Groetjes uit Gestel -
20 Oktober 2014 - 16:01
Jacqueline:
Zooooo Anne, wat n tropisch avontuur. Echt, n ervaring rijker. Deze week heel veel plezier met mama, Rosanne & Ron. X Jacq. -
20 Oktober 2014 - 21:18
Riekske En Huub Van Zandbeek:
Anne ik heb je blog gelezen en genoten van je verhaal,je hebt het erg leuk weergegeven zodat wij ons een klein beetje kunnen verplaatsen in jouw ervaring met de orkaan.Wij wensen jou daar een hele fijne tijd toe,grt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
